നൈലിന്റെ തീരങ്ങളിലൂടെ - ഭാഗം 9

Part - 1, Part - 2, Part - 3, Part - 4, Part - 5, Part - 6, Part - 7, Part - 6, Part - 8

സജി മാര്‍ക്കോസ് ( ബഹറിന്‍ )

ഉറങ്ങുന്നതിനു മുന്‍പ് അഷ്‌റഫ് കെയിറോയില്‍ നിന്നും വിളിച്ചു. യാത്രയുടെ ക്രമീകരണം നേരത്തെ തീരുമാനിച്ചതില്‍ നിന്നും ചെറുതായി ഒന്നു മാറ്റിയിരിക്കുന്നു. അലക്സാണ്ഡ്രിയായില്‍ നിന്നും ട്രെയിന്‍ മാര്‍ഗ്ഗം അസ്വാനില്‍ എത്തുവാനായിരുന്നു ടൂര്‍ പ്ലാന്‍ ചെയ്തിരുന്നത്. രാത്രി മുഴുവന്‍ ട്രെയിനില്‍ ഇരിക്കണം. ഉറങ്ങുവാന്‍ സൌകര്യപ്രദമായ ഹാഫ് ബോര്‍ഡിങ് ഫെസിലിറ്റിയില്‍ ലക്ഷ്വറി കോച്ച് ആണെന്നും കുടുംബമായി സുരക്ഷിതമായി യാത്ര ചെയ്യാന്‍ അസൌകര്യമുണ്ടാവില്ല എന്നുമാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്.

ഐറിനേയും എഡ്വിനേയും ട്രെയിനില്‍ യാത്ര ചെയ്യിക്കാമല്ലോ എന്ന സന്തോഷവും ഉണ്ടായിരുന്നു.

എഡ്വിന്റെ ആഗ്രഹം മൂലം ചില വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് ഒരു അവധിക്കാലത്ത്, എറണാകുളത്തു നിന്നും കോട്ടയം വരെ ഒരു പാസഞ്ചര്‍ ട്രയ്നില്‍ യാത്ര ചെയ്തിരുന്നു. തിരക്കും ചൂടും നിമിത്തം ആ യാത്ര വേണ്ടവിധം ആസ്വദിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. മാത്രമല്ല, സീറ്റു കിട്ടി ശരിയ്ക്കും ഇരുന്നപ്പോഴേയ്ക്കും ഇറങ്ങേണ്ട സ്റ്റേഷനില്‍ എത്തിയിരുന്നു. അപ്രതീക്ഷിതമായി ഇത് നല്ലൊരവസരമാണെന്നു കരുതിയിരുന്നതാണ്. എങ്കിലും അവസാനം നിമിഷം പദ്ധതി മാറ്റുകയായിരുന്നു.

ബന്യാമിന്റെ അക്കാഡമി അവാര്‍ഡ് കിട്ടിയ നോവലിന്റെ പുറം ചട്ടയില്‍ ഒരു വാചകമുണ്ട്,”നമ്മള്‍ അനുഭവിക്കാത്ത ജീവിതമെല്ലാം നമുക്ക് കെട്ടുകഥകളാണ്“. ചെറുപ്പത്തില്‍ കടന്നു പോയതും ഓര്‍മ്മയില്‍ നില്‍ക്കുന്നതുമായ അനുഭവങ്ങള്‍ മക്കള്‍ ഇഷ്ടപ്പെടും എന്നു പലപ്പോഴും വിചാരിക്കാറുണ്ട്. പക്ഷേ, നമ്മുടെ പല അനുഭവങ്ങളും മക്കള്‍ക്കു കെട്ടുകഥകളേക്കാള്‍ അവിശ്വസനീയവും, വിലകുറഞ്ഞതുമാണ്.

കുറച്ചുനാള്‍ മുന്‍പ് അവധിക്കു പോയപ്പോള്‍ ഒരു ദിവസം എഡ്വിന്റെ കൂടെ നടക്കാന്‍ പോയി. പത്താം ക്ലാസുവരെ പഠിച്ച സ്കൂളിലേക്കുള്ള ഇടവഴിയിലൂടെ ഞങ്ങള്‍ നടന്നു. നാലു കിലോമീറ്റര്‍ കാണും. ഏലക്കാടിന്റെ നടുവിലൂടെയുള്ള വഴിയ്ക്കു ഇന്നും കാര്യമായ മാറ്റമൊന്നും ഇല്ല. പണ്ട്, രാവിലത്തെ ജോലിയൊക്കെ തീര്‍ത്ത് സ്കൂളിലേയ്ക്കു പോകുമ്പോള്‍ മിക്കവാറും താമസിച്ചു പോകും. മന്നാംകുന്നില്‍ ഒരു പോസ്റ്റ് ആപ്പിസ് ഉണ്ട്. ഞങ്ങള്‍ പോകുമ്പോള്‍ അത് എന്നും തുറന്നിരിക്കും. സ്ഥലം കവര്‍ന്നെടുത്ത മലയാളികളികളുടെ നിരന്തര ഭീഷിണിമൂലം മാനസിക നില തകര്‍ന്ന് ആത്മഹത്യ ചെയ്ത മന്നാന്‍ രാജേന്ദ്രന്റെ വീട്ടിലാണ് പോസ്റ്റ് ആപ്പിസ്. പോസ്റ്റ് മാസ്റ്റര്‍, അഥവാ മാഷ് എന്നും പുറത്തു നില്‍ക്കുന്നുണ്ടാവും. കത്തുകള്‍ കാര്യമായി വരാറില്ല. വീടും നാടും ഉപേക്ഷിച്ച കുടിയേറ്റ കര്‍ഷകര്‍ക്ക് ആര് കത്തയക്കാന്‍!.

"മാഷേ സമയം എത്രയായി?" പതിവുചോദ്യം

"ഒന്‍പതു കഴിഞ്ഞു"

അയ്യോ പത്തായി! പിന്നെ ഒരു ഓട്ടമാണ്. ഒന്‍പതുകഴിഞ്ഞാല്‍ ഒന്‍പതേകാലും, ഒന്‍പതരയും ഉണ്ടെന്നു മനസിലായതു പിന്നെയും എത്രയോ കാലം കഴിഞ്ഞാണ്. ഓടുന്ന ഓട്ടത്തിനിടയില്‍ അടുത്തുള്ള ഏലച്ചെടിയുടെ ചുവട്ടില്‍ നില്‍ക്കും. നീണ്ട ഇലയില്‍ ഒന്ന് ചുരുട്ടി കെട്ടിയിടും,
"പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ നിന്നും അടി കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ തിരിച്ചു വരുമ്പോള്‍ നിന്നെ അഴിച്ചുവിടാം കെട്ടോ"!

അടിയില്‍ നിന്നും രക്ഷിക്കാനുള്ള ജോലി ഏലച്ചെടിയെ ഏല്പിച്ചു പിന്നേയും ഓടും.

തിരിച്ചുവരുമ്പോള്‍, ഏല്പിച്ച ജോലി ചെയ്യാത്ത ഏലത്തിന്റെ ഇലയിലെ കെട്ട് അഴിയാതെ കിടക്കും.
വഴിയരികിലെ മിക്ക ഏലത്തിന്റേയും ഇലകളില്‍ അഴിയാത്ത കെട്ടുകളുണ്ടാവും. കരുവാളിച്ച പാടുകള്‍ കുട്ടികളുടെ തുടയിലും.

ഇക്കഥകളെല്ലാം പറഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ നടന്നു.

തോടിനു കുറുകെയുള്ള ഒറ്റത്തടിപ്പാലവും, അക്കരെ മലയിലെ പ്ലെയില്‍ പാറയും കണ്ടു ഞങ്ങള്‍ സ്കൂളിന്റെ വരാന്തയില്‍ എത്തി.

ഒരു തമാശയ്ക്ക് ഹെഡ് മാസ്റ്ററുടെ മുറിയില്‍ കയറി.

"ഞാന്‍ ഈ സ്ക്കൂളിലെ അദ്യത്തെ ബാച്ചില്‍ പഠിച്ചിരുന്നതാണ്"

"വരൂ, ഇരിക്കൂ" സാറിനു സന്തോഷം

"ആ വര്‍ഷത്തെ ടോപ്പ് സ്കോറര്‍ ആയിരുന്നു"

"ഉവ്വോ.."

അദ്ദേഹം പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റു. ഇടതു വശത്തെ അലമാരിയുടെ പിന്നില്‍ ഒട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന ലിസ്റ്റില്‍ നോക്കി. ഓരോ വര്‍ഷവും ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ മാര്‍ക്കു വാങ്ങിയ കുട്ടികളുടെ പേരു വിവരങ്ങള്‍.‍

ഏറ്റവും മുകളില്‍ എന്റെ പേര്‍‍.

മനസില്‍ ഇരുളടഞ്ഞ ഏതോ കോണില്‍ കിഴക്കന്‍ കാറ്റടിച്ചു നനഞ്ഞു ക്ലാസുമുറിയും, പുതിയ പുസ്തകത്തിന്റെ മണവും.


തിരുച്ചുനടക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു.
അന്നത്തെ അവസ്ഥകള്‍ എല്ലാം അല്പം പെരുപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.

വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ അവന്‍ പറഞ്ഞു,

"സീ പപ്പ, യു ആര്‍ ദി സണ്‍ ഓഫ് എ ഫാര്‍മര്‍, ബട്ട് ഐ അം നോട്ട്!
ആന്‍ഡ്, ഈഫ് ഐ വേര്‍ യൂ, ...."

ബാക്കി പറയാന്‍ ഞാന്‍ അനുവദിച്ചില്ല.

അതെ 'നമ്മള്‍ അനുഭവിക്കാത്ത ജീവിതമെല്ലാം നമുക്ക് കെട്ടുകഥകളാണ്'

താമസിച്ചാണ് ഡ്രൈവര്‍ എത്തിയത്. തിരിച്ചു കെയിറോയിലേക്കാണ് യാത്ര. സാവധാനമാണ് യാത്ര ചെയ്തത്. വൈകുന്നേരമായപ്പോഴേക്കും കെയിറോയില്‍ എത്തി. ഇനി ഇന്ന് വിശ്രമം. അലക്സാണ്ഡ്രിയായിലെ താമസം തൃപ്തികരമായിരുന്നില്ല എന്നു പരാതി പറഞ്ഞതുകൊണ്ടാവാണം, ഭേദപ്പെട്ട ഹോട്ടലില്‍ ഒരു സ്യുട്ട് തന്നെ തരപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. ഹോട്ടല്‍ ട്രയംഫ്.

ഹോട്ടലിന്റെ റെസ്റ്റാറെന്റില്‍ മിതമായ വിലയില്‍ നല്ല ഭക്ഷണം. ഇതാണു വില സൂചികയുള്ള ഹോട്ടലിന്റെ ഗുണം. ആളെകണ്ട് വില പറയുന്ന സമ്പ്രദായം ഇവിടെയില്ല. ഈജിപ്റ്റിലെ മറ്റെല്ലാ ഹോട്ടലിലും, കഴിക്കാന്‍ ചെല്ലുന്നവരെ ആശ്രയിച്ച് വിലയും മാറും. ഭക്ഷണമാണെങ്കില്‍ ഒരു ഗുണവും ഉണ്ടാവില്ല.

പുറത്ത് നല്ല സുഖകരമായ തണുപ്പ്. രാത്രിയില്‍ അല്പ സമയം നടക്കാന്‍ ഇറങ്ങി. രാത്രി 9 മണി ആയിട്ടും നിരത്തില്‍ ധാരളം കോളേജു കുട്ടികള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്തൊക്കെയോ സാഹാഹ്ന ക്ലാസുകള്‍ നടകുന്നുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. റോഡ് നിറഞ്ഞ് വാഹനങ്ങള്‍ ഓടുന്നു. കെയിറോ പട്ടണത്തിനു രാത്രിയും പകലും ഒരുപോലെ തന്നെ.

തിരിച്ചു നടന്നു. അസ്വാനിലേക്കുള്ള ഫ്ലൈറ്റ് 5 മണിക്ക് ആണ്. മൂന്നരയ്ക്കു ഡ്രൈവര്‍ വരും.

ഡ്രൈവറിന്റെ കൈയ്യില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കുളള ഫ്ലൈറ്റ് ടിക്കറ്റ് ഉണ്ടായിരുന്നു. രാവിലെ ഞങ്ങള്‍ റൂം ചെക് ഔട്ട് ചെയ്യുമ്പോള്‍ റിസപ്ഷനില്‍ നിന്നും നാലു പാര്‍സല്‍ തന്നു, ഞങ്ങള്‍ക്കുള്ള പ്രഭാത ഭക്ഷണം!

ഒരു മണിക്കൂര്‍ ഫ്ലൈറ്റ് യാത്ര അസ്വാനിലേക്ക്. നൈല്‍ നദിയുടെ തീരത്തുള്ള ചെറിയ പട്ടണം. ഇരുപതില്‍ താഴെ യാത്രക്കാരേയും കൊണ്ട് കൊച്ചു വിമാനം അസ്വാന്‍ എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ ഇറങ്ങി. എയര്‍പോര്‍ട്ട് എന്നു പറയാന്‍ ഒന്നും ഇല്ല. റണ്‍‌വേ തീരുന്നിടത്തു ഒരു കൊച്ചു കെട്ടിടം. ഒരു വലിയ ട്രോളിയില്‍ ഞങ്ങളുടെ മുന്‍പിലൂടെ ലഗ്ഗേഗ് വലിച്ചുകൊണ്ട് പോകുന്നു.

പുറത്തു കടന്നപ്പോല്‍ മെലിഞ്ഞ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ പേരു വിളിച്ചുകൊണ്ട് ഓടിവന്നു,

“ഐ ആം സെയിദ്, യുവര്‍ ഗൈഡ്. ഐ വില്‍ ബി വിത് യൂ ടില്‍ ദി എന്‍ഡ് ഓഫ് യുവര്‍ ട്രിപ്“

വെളിയില്‍ പുതിയ ഡ്രൈവറും ഞങ്ങളെ കാത്തു നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ആദ്യമായിട്ടാണ് ചുരുണ്ട മുടിയും കറുത്ത നിറവുമുള്ള ഒരു ആഫ്രിക്കകാരനെ ഇവിടെ കാണുന്നത്. ഈജിപ്റ്റുകര്‍ പൊതുവെ വെളുത്ത നിറമുള്ള, മദ്ധ്യ പൂര്‍വ്വ ദേശക്കാരുടെ മുഖപ്രകൃതിയുമുള്ളവരാണ്. എന്നാല്‍, സുഡാനികളുടെ രീതിയായിരുന്നു ഡ്രൈവര്‍ അയ്മന്റേത്.

നേരെ അസ്വാന്‍ ഹൈ ഡാമിലേക്കായിരുന്നു ആദ്യത്തെ യാത്ര. നൈല്‍ നദിയ്ക്കു കുറുകെ കാര്‍ഷിക ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കും വൈദ്യുതി ഉല്‍പ്പദനത്തിനുമായി 1970ല്‍ പണി കഴിപ്പിച്ചതായിരുന്നു അസ്വാന്‍ ഹൈ ഡാം. ഡാമിന്റെ നിര്‍മ്മാണം വഴി ഈജിപ്റ്റിനു ലഭിച്ച വിശാലമായ തടാകമാണ് ലേക് നാസര്‍.

ലേക് നാസറിന്റെ തീരത്തെ കാഴ്ചകളൊന്നും ആസ്വാദ്യകരമായി തോന്നിയില്ല. ഈജിപ്റ്റിന്റെ ഭൂപ്രകൃതി അനുസരിച്ച് ഹൈ ഡാം ഒരു അല്‍ഭുതം തന്നെയാണെങ്കിലും സന്ദര്‍ശകരെ ആകര്‍ഷിക്കാവുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു നിര്‍മ്മിതി ആയിരുന്നില്ല അത്. അതേസമയം വൈദ്യുതി ഉല്‍പ്പാദനത്തിലും കാര്‍ഷിക മേഖലയിലും ഹൈഡാം കാര്യമായ സംഭാവനകള്‍ ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്.

ഫിലേ ടെമ്പിള്‍ ആയിരുന്നു അടുത്ത സ്ഥലം. ഒരു മണിക്കൂര്‍ കൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ ഒരു ചെറിയ ബോട്ടു ജെട്ടിയില്‍ എത്തി. സഞ്ചാരികളേയും കാത്ത് അനേക ബോട്ടുകള്‍ ലേക് നാസറിലെ ആ ചെറിയ ജെട്ടിയില്‍ കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

എതാണ്ട് അരമണിക്കൂര്‍ യാത്ര ചെയ്തപ്പോള്‍ ആള്‍താമസമില്ലാത്ത ഒരു ചെറിയ ദ്വീപ് കാഴ്ചയില്‍പ്പെട്ടു. അസ്വാനിലെ, പിങ്കു നിറമുള്ള ഗ്രാനൈറ്റു കൊണ്ട് പണിത ടെമ്പിള്‍, ബോട്ടില്‍ നിന്നും നന്നായി കാണാമായിരുന്നു.

സെയിദിന് ചരിത്രമൊക്കെ ഞങ്ങളൊട് വിശദമായി പറയണമെന്ന് ഉണ്ട്. പക്ഷേ, ഭാഷയുടെ പ്രശ്നം നന്നായി ഉണ്ടെന്നു തുടക്കത്തില്‍തന്നെ മനസിലായി.

"ഐ വില്‍ ടെല്‍ യു സംതിങ്". എപ്പോഴും സെയിദ് തുടങ്ങുന്നത് അങ്ങിനെയാണ്.

"ദാറ്റ് സ്റ്റോറി ഐ വില്ല് ടെല്‍ യൂ ലേയ്റ്റര്‍" ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു അവസാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും.

പിന്നീട് പറയാന്‍ മാറ്റിവച്ച കഥകള്‍ മാത്രം പറഞ്ഞാല്‍ അതു കേട്ടു തീരണമെങ്കില്‍ വീണ്ടും ഒരു മാസമെങ്കിലും ഞങ്ങള്‍ ഈജിപ്റ്റില്‍ താമസിക്കേണ്ടി വരും. കാരണം ആ കഥ പറയുമ്പോള്‍ മറ്റു പല ഉപകഥകളും കയറി വരും. സ്വാഭാവികമായും സെയിദ് തുടരും,
"ദാറ്റ് സ്റ്റോറി ഐ വില്ല് ടെല്‍ യൂ ലേയ്റ്റര്‍"

പിന്നെ പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ തന്നെ പറഞ്ഞു

"ദാറ്റ് സ്റ്റോറി, യൂ ക്യാന്‍ ടെല്‍ അസ് ലേയ്റ്റര്‍, സെയിദ്. നോ പ്രോബ്ലം"

ടെമ്പിളിനു മുന്നിലെത്തിയപ്പോള്‍ സെയിദ് തുടങ്ങി.

"യൂ നോ ദി റിയല്‍ സ്റ്റോറി ബിഹൈന്‍ഡ് ദിസ് ഫിലേ ടെമ്പിള്‍?" ഇത്തവണ മുഴുവനും പറയാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ച മട്ടാണ്.

ഈ ടെമ്പിള്‍ പണിതിരുന്നത് ഇവിടെ ആയിരുന്നില്ല എന്നും ഹൈഡാം പണിതപ്പോള്‍ ഭാഗികമായി വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങിപ്പോയ ഫിലേ ദ്വീപില്‍ നിന്നും ഈ ക്ഷേത്രം അരകിലോമീറ്റര്‍ ദൂരെയുള്ള അഗിലിക്ക ദ്വീപിലേയ്ക്ക് പറിച്ചു നട്ടു എന്നും സയിദ് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ തികച്ചും അവിശ്വസനീയമായിതോന്നി. ഞങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ നില്‍ക്കുന്നത്, അഗിലിക്ക ദ്വീപിലാണ്.

കൂറ്റന്‍ തൂണുകളും ഒറ്റക്കല്ലില്‍ കൊത്തിയ അനവധി ശില്പങ്ങളും ഉള്ള അതിപുരാതന ക്ഷേത്രം ഒരു കേടുപാടും കൂടാതെ പറിച്ചു നട്ടിരിക്കുന്നു.

യുനെസ്കോയുടെ സഹായത്തില്‍, ക്ഷേത്രം മാത്രമല്ല, അതിന്റെ ചുറ്റുപാടുകളും അതുപോലെ തന്നെ പുന:സൃഷ്ടിക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞുവെന്ന് സെയിദ് അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞു.

ഒന്‍പതു വര്‍ഷം നീണ്ടു നിന്നു, അതി സങ്കീര്‍ണ്ണവും അത്യന്തം ശ്രമകരവുമായിരുന്ന ഈ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ “പറിച്ചു നടീല്‍”. വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഫിലേ ദ്വീപിനു ചുറ്റും ഒരു കോഫര്‍ ഡാം നിര്‍മ്മിച്ച് അതിനകത്തെ വെള്ളം വറ്റിച്ചു കളയുകയായിരുന്നു ആദ്യ പടി. പിന്നീട് ഓരോ കല്ലും ഇളക്കിയെടുത്തു നമ്പര്‍ ഇട്ട് പുതിയ സ്ഥലത്ത് എത്തിച്ചു. പഴയ ടെമ്പിളില്‍ നിന്നും കാര്യമായ വ്യത്യാസമില്ലത്ത 'പുത്തന്‍ പുരാതന' ക്ഷേത്രം 1980ലാണ് നിര്‍മ്മാണം പൂര്‍ത്തിയാക്കി സന്ദര്‍ശകര്‍ക്കായി തുറന്നു കൊടുത്തത്.

ഹോറസ് ദേവന്റെ മാതാവായ ഇസിസ് ദേവിയുടെ പേരിലുള്ള ഏറ്റവും വലിയ ക്ഷേത്രമാണിത്. വലിയ ഉയരമുള്ള വാതിലുകളിലൂടെ പല അറകള്‍ കടന്നാല്‍ ഏറ്റവും അകത്തു ശൂന്യമായ ഒരു കൊച്ചു മുറി. അതിനകത്തായിരുന്നു ദേവിയുടെ പൂജയും മറ്റു മതപരമായ ചടങ്ങുകളും നടത്തിയിരുനത്.

പിന്നില്‍ ഇരു വശത്തും അനവധി തൂണുകളുള്ള അതി വിശാലമായ ഒരു ഗ്രൌണ്ട്.

ക്ഷേത്രത്തിലായാലും മാര്‍ക്കെറ്റിലായാലും, കുട്ടികള്‍ക്കു വേണ്ടതു കൌതുകമുള്ള കാഴ്ചകള്‍തന്നെ. ഇതിനുവേണ്ടി ഈജിപ്റ്റു വരെ പോകേണ്ടകാര്യമില്ല, നോക്കൂ, ഈജിപിറ്റിലെ അതിപുരാതനമായ ഫിലേ ടെമ്പിളിനു മുന്നില്‍ നാലു വയസുകാരിയെ ആകര്‍ഷിച്ച കാഴ്ചയെന്തെന്ന്!

തിരിച്ചു ബോട്ടില്‍ മറുകരയ്ക്ക് പോകുമ്പോള്‍, അങ്ങു ദൂരെ മറ്റൊരു കുന്നിന്റെ മുകളില്‍ പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ ഒരു കെട്ടിടം കാണാമായിരുന്നു. അതെന്താണെന്നു ചോദിച്ചപ്പോള്‍ സയിദ് ഒന്ന് ആലോചിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു....

"ദാറ്റ് സ്റ്റോറി ഐ വില്ല് ടെല്‍ യൂ ലേയ്റ്റര്‍"

(തുടരും..)